Leef!

Ik heb niet zo heel veel met André Hazes jr., maar met de strekking van zijn hit ‘Leef!’ ben ik het wel roerend eens. Ik vergelijk het leven weleens met een bloedhete zomerdag op het strand.

Je ziet het kinderen, en sommige volwassenen ook, dan vaak doen: ze willen de zee in om te spelen of om af te koelen en rennen dan door het zand richting de branding, vast van plan om met een ferme duik het ruime sop te kiezen. Tot ze daadwerkelijk het water bereiken. Zo gauw hun tenen het toch wel frisse zeewater beroeren vermindert hun vaart, wordt hun looppas en dribbelpasje en staan ze uiteindelijk stil, zich afvragend waar ze in hemelsnaam aan begonnen zijn.

Leven kun je volgens mij vergelijken met dat rennen naar de zee. Onbezorgd op weg zijn naar het onbekende. Maar naarmate je ouder wordt, dichter bij de zee komt dus, neemt de twijfel toe. Ben je eigenlijk wel goed bezig, zou het niet wat voorzichtiger, wat kalmer aan, of wat gezonder moeten allemaal? Ik merk het soms ook aan mezelf, maar ik troost me dan met de gedachte dat het zeewater ook best wel lekker is, als je er eenmaal doorheen bent. Daarom is mijn devies, net als dat van André Hazes: Leef!

Fakenieuws (2)

Had ik het al eens over fakenieuws gehad? Ik geloof het wel, maar deze drie berichtjes wil ik jullie niet onthouden:

Uit de Prawda van 1 april 2008: “Russische archeologen hebben bij opgravingen op een diepte van 10 meter restanten van koperdraden gevonden, die naar schatting 1000 jaar oud zijn. Wetenschappers concluderen hieruit dat de Russen 1000 jaar geleden reeds beschikten over een kopernetwerk”.

Op 13 april 2008 stond in de New York Times: “Na de Russische ontdekking van een 1000 jaar oud kopernetwerk heeft ook in de Verenigde Staten diepgravend bodemonderzoek plaatsgevonden. Op een diepte van 20 meter zijn daarbij resten van glasvezelkabels aangetroffen. Daaruit moet volgens Amerikaanse geleerden de conclusie getrokken worden dat men in Amerika al 2000 jaar geleden beschikte over een geavanceerd digitaal glasvezelnetwerk. En dat terwijl de Russen 1000 jaar later nog aanmodderden met hun koperen leidingen”.

Nog geen week later verscheen er een bericht in het Eindhovens Dagblad. De tekst daarvan luidde: “Bij opgravingen tussen Eindhoven en Aalst hebben onderzoekers op 50 meter diepte helemaal niets gevonden. Wetenschappers van de Eindhovense TU concluderen hieruit, dat men in Eindhoven 5000 jaar geleden al beschikte over een draadloos netwerk”.

Smac

Het is een bron van ergernis voor iedere bezitter van een mailbox: spam. Ongewenste e-mails van duistere bedrijven die ongevraagd van alles en nog wat aanbieden. Wist je trouwens dat het woord ‘spam’ ontleend is aan een sketch van Monty Python? Spam is Engels voor Smac, dat geleiachtige vlees in blik waarvan het sleuteltje altijd afbrak als je het open wilde maken. In die sketch gaan Mr en Mrs Bun eten in een restaurant waar alle gerechten spam bevatten: egg and spam, egg bacon and spam, spam bacon saucage and spam, lobster thermidor aux crevettes with mornay sauce garnished with truffle pâté brandy and a fried egg on top and spam. Maar Mrs Bun lust helemaal geen spam en op een gegeven moment zegt ze dan ook: ‘but I don’t want any spam!’. In Nederland zouden we ongewenste email dus eigenlijk smac moeten noemen.

Maar terug naar die e-mails. Soms zijn ze ook wel amusant. Of ik mijn personeel wil voorzien van de beste koffie? Of ik mijn klanten wil verwennen met een gepersonaliseerde geurbox? Of ik mijn gebouwen, goederen en personeel wil beschermen tegen inbraak, overvallen en vandalisme? Nee, nee en nee. Echt grappig wordt het als de verzender in de aanhef van zijn bericht een gemoedelijke toon aanslaat, alsof hij je al jaren kent. “Goede morgen Antonius” las ik laatst. Duidelijk een bericht van iemand die mijn gegevens van de Kamer van Koophandel had. Nog zo’n grappige: “Beste Laar, lang niet gezien!”. Zeg maar gerust, nog nooit gezien. Deze Engelstalige vond ik de allerleukste: “Hi info, my friend, how are you?”. Smac.

Zweepslag

Tot die fatale zaterdagmiddag in oktober leefde ik in de illusie te beschikken over de eeuwige jeugd. Nu weet ik beter: mannen van zestig moeten niet meer slootjespringen. Het was een onbezonnen en geheel overbodige actie. Om twintig meter omlopen te voorkomen besloot ik over het slootje te springen waarop het doodlopende paadje uitkwam dat we tijdens het uitlaten van de hond waren ingeslagen. Ik schatte de afstand in, zag in mijn verbeelding de beelden terug van Bob Beamon tijdens de Olympische Spelen van 1968 in Mexico en zette stevig af tegen de oever van de sloot. Ik belandde veilig aan de overkant, maar bij het neerkomen voelde ik het meteen: er scheurde iets in mijn kuit. Voor ik goed en wel weer op twee voeten stond had me al drie keer voor mijn hoofd geslagen. Wat een stommiteit had ik begaan.

’s Maandags bevestigde de huisarts wat ik eigenlijk al wist. Het was een zweepslag in de kuit, een gescheurde spier dus. Eenmaal thuis kwam, terwijl ik onderuitgezakt op de bank zat met mijn been omhoog, al snel weer de schrijver in me naar boven. Wat een vreemd woord eigenlijk, zweepslag. Hoe zouden ze aan die naam gekomen zijn? Voor alle zekerheid raadpleegde ik het alwetende Google, wat een herkenbare beschrijving van de kwetsuur opleverde en een verklaring voor de benaming. Het scheuren van een spier voelt alsof er iemand met een zweep tegen je kuit slaat, vandaar zweepslag. Maar wanneer wordt er nou iemand met een zweep tegen zijn kuit geslagen? Komt de naam uit de sm-wereld, waar een strenge meesteres zich botviert op een slaafje? Of komt hij van vroeger, uit ons slavernij verleden? Is hij misschien afkomstig uit de paardensport, van een onhandige ruiter die zijn luie paard wil aansporen en daarbij per ongeluk zichzelf slaag verkoopt? Ik weet het niet. Ik hoef het eigenlijk ook niet te weten. Voorlopig is het voor mij voldoende om te weten dat mannen van zestig geen slootje meer moeten springen.

Voor een tekstschrijver is een van de manieren om aan opdrachten te komen het reageren op aanvragen die via diverse websites gepubliceerd worden. Soms kom je heel interessante vragen tegen. Deze bijvoorbeeld:

Beste freelancers,

Ik ben een ondernemer met een groot aantal investeerders in mijn onderneming. Tot mijn grote verdriet en teleurstelling krijg ik de onderneming niet in de lucht en we moeten daarom noodgedwongen stoppen. Daarbij verliezen alle investeerders hun geld, oplopend tot soms hoge bedragen en dat is erg pijnlijk.

Ik zoek iemand die voor mij een gedicht kan maken om de investeerders te danken voor hun vertrouwen in mij als ondernemer. En dat ik er alles aan heb gedaan, maar het gewoon niet lukt. Ik denk dat het gedicht moet rijmen, poëtisch en beeldend moet zijn, in staat zijn een gevoelige snaar te raken en mag/kan denk ik iets van 20 (?) regels zijn. Het gedicht zou bij voorkeur as. vrijdag klaar moeten zijn, omdat er dan een brief van de advocaat wordt rondgestuurd. Ik wil het gedicht daarbij doen.

Graag zie ik je reactie tegemoet, mocht je meer vragen hebben dan horen wij dit graag.

Als ik een investeerder was die net een smak geld is kwijtgeraakt, dan zou bij mij inderdaad een gevoelige snaar geraakt worden als ik dan in dichtvorm bedankt zou worden voor mijn centen. Ik heb het gevraagde gedicht toch maar gemaakt:

Ik wil naar u mijn dank graag uiten

Hoewel u naar uw geld kunt fluiten

Mijn bedrijf ging stuk aan drank en vrouwen

Toch dank ik u, voor uw vertrouwen

Ik kan u zeggen dat ik genoot

Van de kans die u mij bood

Dat ik nu noodgedwongen stop

Heeft als reden: de drank is op

En alle vrouwen zijn gevlucht

Want ik kreeg mijn zaak niet in de lucht

Waarom ik de opdracht niet gekregen heb is mij een raadsel.

Pasen, Pinksteren, Kerstmis, Nieuwjaar, feestdagen zijn er genoeg. En als het geen feestdag is, dan is er altijd wel iemand of een organisatie die er een dag van maakt. Zo hebben we Secretaressedag, de Dag van de Arbeid, noem ze allemaal maar op. Elke dag is het wel een dag.

21 april, het kan je bijna niet ontgaan zijn, was het wereldvismigratiedag. Op de radio was een interview te horen met de ‘Director of Strategy and Developement’ van de World Fish Migration Foundation, de Nederlander Herman Wanningen. Hij had het over het motto van de World Fish Migration Foundation: Connecting Fish, Rivers and People. Ik probeerde er in gedachten een voorstelling van te maken, maar ik kwam niet verder dan een groepje mannen in maatpak die in een peperduur kantoorpand zich de naad uit hun broek zaten te lachen om al dat subsidiegeld dat ze te besteden hadden. Ik zag ook goedwillende vrijwilligers met schepnetjes stekelbaarsjes uit een sloot vissen, om ze met gevaar voor eigen leven naar een andere sloot, aan de overkant van een provinciale weg te brengen. Ik besefte, mijn gedachten overdenkend, dat het treurig gesteld met mijn vertrouwen in de mensheid. Was het maar morgen dacht ik, 22 april: de Dag van de Aarde. Daar moet toch iets positiefs over te schrijven zijn.

Later die dag heb ik toch nog mijn bijdrage aan wereldvismigratiedag geleverd. Ik verhuisde een lekkerbekje en een pond kibbeling (met saus) van de viskraam op de Markt naar ons thuis. De wroeging die ik had over mijn negatieve gedachten werd hiermee gestild. Mijn honger trouwens.

Ik kan het niet laten. Steeds als ik een aardige gebruiksaanwijzing tegenkom wil ik die delen. Hier is er weer een:

Hoe te Verticale lijnen maken in Microsoft Word

Als u het idee van het krijgen van uw documenten in overeenstemming te letterlijk te nemen, neem lijn – tekentools Microsoft Word om de verticale lijnen toe te voegen aan de tekst pagina. Maken van verticale lijnen lijkt misschien iets meer geschikt is voor een grafisch programma, maar er is geen noodzaak om Word dan ook vertrekken. Word sterke collectie van vorm en tekengereedschappen kunt u, letterlijk en figuurlijk, trek de lijn. Instructies

Open Microsoft Word

1. Klik op het tabblad “Invoegen” aan de bovenkant van het werkgebied. Klik op de “Shapes” knop in het midden van de werkbalk onder het tabblad. Kopen van 2

Klik op een van de line opties, zoals een gewone lijn of een lijn met een pijlpunt, in de fly – out menu. De cursor verandert in een plusteken.

3. Beweeg de cursor over het punt waarop u wilt dat de verticale lijn te beginnen. Druk op de toets “Shift”, waarmee je absoluut rechte lijnen te tekenen.

Press 4 ingedrukt houden en de muisknop ingedrukt. Sleep de cursor in een neerwaartse beweging totdat de lijn is voltooid. Laat beide de muisknop en de toets “Shift”.

Laat het even weten als je nu inderdaad een verticale lijnen maken in Word hebt gedaan.

Ik ben voor duidelijkheid. Daarom legde ik onderstaand briefje voor mijn dochter op een ochtend klaar voor haar.

Vreemd genoeg heeft mijn dochter de enquête niet ingevuld, maar de brief omgekeerd klaargelegd en erop geschreven “ik eet niet mee”.

#MeToo

Het is tijd, hoog tijd zelfs, dat ik mijn traumatische jeugdervaringen openbaar maak. Nu iedereen naar buiten komt met zijn of haar leed met betrekking tot ongewenste intimiteiten, aanrandingen en zelfs verkrachtingen kan ik niet langer zwijgen. Ook ik heb geleden in mijn jeugd, #MeToo. Weliswaar niet aan ongewenste intimiteiten, hoewel mijn eerste tongzoen nou niet bepaald op mijn eigen initiatief plaatsvond. Ik werd gewoon door een meisje plat op een tafel gegooid, waarna zij zich op mij wierp en haar mond op de mijne plaatste. Maar daar heb ik geen trauma aan overgehouden.

Nee, waar ik veel onder geleden heb – en af en toe nog onder lijd – is het omgekeerde: niet ondergane gewenste intimiteiten. Ik heb er lang over gezwegen, ook al omdat ik er niemand anders over hoorde, maar ik kan het niet langer voor me houden. Hoe vaak heb ik niet als adolescent stiekem verlangend naar meisjes gekeken, me afvragend waarom ze mij nou niet vroegen voor die langzame dans. Of waarom ze mij niet kwamen vertellen dat ze met me wilden vrijen. Pas toen ik erachter kwam dat ik niet hoefde te blozen als er een meisje naar me keek en toen ik ontdekte dat je met meisjes ook gewoon kunt praten werd het iets beter.

Maar helemaal over gaat het nooit. Nog steeds vraag ik me af en toe af waarom die vrouw die achter me in de rij staat bij de bakker haar lichaam niet tegen me aandrukt. Of waarom die vrouw die naast me zit in de bus haar hand niet op mijn kruis legt. Meevallen zal het niet, maar ik zal er helaas mee moeten leren leven.