Als je, zoals ik, dagelijks veel teksten schrijft valt het soms niet mee om een begin te maken met alweer een nieuwe tekst. Je hebt je goed ingelezen in het onderwerp, je weet wat de opdrachtgever wil, de zoekwoorden zijn bekend en toch…soms zit je dan te staren naar dat witte scherm en te wachten tot de eerste woorden komen, en die komen dan niet.
Mijn oplossing hiervoor is: hardop schrijven. Ik begin gewoon (weliswaar op gedempte toon om mijn huisgenoten niet nog meer op het idee te brengen dat er ergens aan mij een steekje los zit) hardop te vertellen wat ik wil schrijven. Wat ik zeg typ ik dan ook meteen in. Eerst staat er dan wat onsamenhangende tekst, grammaticaal rampzalig, maar er staat wat. En er staat wat ik wil zeggen. Het blijkt keer op keer een goed begin te zijn, een prima basis om op verder te borduren. Want als ik die eerste onzinnen omgezet heb in fatsoenlijk Nederlands is mijn artikel al een heel eind gevorderd. Ik tover er de gewenste zoektermen op een natuurlijke manier in en kan dan doorgaans zonder veel moeite mijn stukje afschrijven.
Hardop schrijven heeft nóg een voordeel. Als je voor websites schrijft blijkt een schrijfstijl die lijkt op spreektaal heel goed gewaardeerd te worden. Gewone mensentaal, korte zinnen, niet noodzakelijk netjes met werkwoord, onderwerp en gezegde, het werkt.
Daarom blijf ik als het nodig is lekker hardop schrijven. Zolang de buren het niet horen…