Verkiezingstijd 2017. We worden weer doodgegooid met beloftes die niet waargemaakt kunnen worden en bestookt met debatten waarin de deelnemers elkaar onderuithalen, maar niet zeggen wat ze zelf nou eigenlijk willen.
Zo ging Jesse Klaver van GroenLinks ongelooflijk tekeer tegen die arme, geplaagde Henk Krol van 65Plus. Krol is een politicus die wél zegt wat hij wil, alleen weet hij niet goed hoe hij dat moet bereiken. Met name zijn plan om de AOW-leeftijd weer terug te brengen naar 65 jaar stuitte op veel hoon en kritiek. Ook van Jesse Klaver dus, en dat viel me tegen van hem.
In zijn boekje ‘De mythe van het economisme’ veegt hij de vloer aan met mensen die maatschappelijke problemen herleiden tot een financiële kwestie. Door Henk Krol zo hard aan te pakken en vooral ook door de argumenten die hij daarbij gebruikt, schaart Klaver zich nu zelf onder de economisten. Hij gebruikt het argument, dat we van een kabinet Rutte zouden verwachten (en ook gehoord hebben), maar niet van een zelfbenoemd empathisch politicus als Jesse Klaver: het is te duur om de AOW-leeftijd terug te brengen naar 65 jaar. Wat een onzin.
Jarenlang is de AOW-leeftijd 65 jaar geweest en was iedereen daarmee tevreden. Toen heeft iemand bedacht dat er lekker bezuinigd kon worden op de overheidsuitgaven door die leeftijd op te schroeven. Was die persoon nooit op die onzalige gedachte gekomen, dan was de AOW-leeftijd nu nog steeds gewoon 65 jaar geweest en was iedereen daarmee tevreden, omdat dat nou eenmaal zo was. En die pensioengerechtigde leeftijd was niet voor niets 65 jaar. Op een gegeven moment is het voor de meeste mensen wel mooi geweest. Ze beginnen lichamelijk en geestelijk te slijten en krijgen steeds meer moeite om hun taken te verrichten. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar in grote lijnen werkt het zo.
Jesse Klaver zou dus niet zo naar de door de bonusgraaiers van de pensioenfondsen en de alles kapotbezuinigende politici er met de haren bijgesleepte financiële noodzaak moet kijken. Hij zou moeten kijken vanuit de mens, zoals hij zelf in zijn boekje bepleit. Hij moet zich afvragen waarom we nu ineens in staat zouden zijn om twee jaar langer te werken, terwijl je overal hoort hoeveel ongezonder we leven. Dan zou hij in ieder geval niet meer zo iemand zijn, waar hijzelf zegt zo’n hekel aan te hebben: een economist.