Gelukkig, Koningsdag 2020 zit er op. Het was een unieke dag die ons nog lang zal heugen, maar ook een die we nooit meer mee willen maken. Meer dan ooit deed de oranjebitter waarmee we de dag aftrapten zijn naam eer aan. Daarop volgde het massaal zingen van het Wilhelmus vanaf het balkon of vanuit de achtertuin.
Wij stonden er klaar voor in onze tuin, om 10 uur ’s ochtends. Om niet helemaal voor gek te staan wachtten we met het inzetten van ons volkslied tot we anderen hoorden zingen. Helaas bleef het oorverdovend stil, zodat we onverrichter zaken maar weer plaats namen bij ons kleedje. We hadden namelijk in onze achtertuin onze eigen mini oranjemarkt ingericht door allerlei niet meer bruikbare spullen op dat kleedje uit te stallen. Helaas was de opkomst teleurstellend en hebben we om drie uur ’s middags de vier punten van het kleedje bijeen gepakt en het geheel in de kliko gedeponeerd. Niets verkocht, maar toch was de winst maar tien euro lager dan in de jaren waarin we een flinke huursom moesten betalen voor een kraampje. Gelukkig waren sommige dingen wel als vanouds, zoals de commentaren op de speech van onze koning en de bespiegelingen over de gezichtsuitdrukkingen en de houding van onze koningin en de prinsesjes. En ook het borrelen in de stralende zon gaf deze Koningsdag toch nog een vertrouwd gevoel, de Corona’s vloeiden rijkelijk.