Het is een bron van ergernis voor iedere bezitter van een mailbox: spam. Ongewenste e-mails van duistere bedrijven die ongevraagd van alles en nog wat aanbieden. Wist je trouwens dat het woord ‘spam’ ontleend is aan een sketch van Monty Python? Spam is Engels voor Smac, dat geleiachtige vlees in blik waarvan het sleuteltje altijd afbrak als je het open wilde maken. In die sketch gaan Mr en Mrs Bun eten in een restaurant waar alle gerechten spam bevatten: egg and spam, egg bacon and spam, spam bacon saucage and spam, lobster thermidor aux crevettes with mornay sauce garnished with truffle pâté brandy and a fried egg on top and spam. Maar Mrs Bun lust helemaal geen spam en op een gegeven moment zegt ze dan ook: ‘but I don’t want any spam!’. In Nederland zouden we ongewenste email dus eigenlijk smac moeten noemen.
Maar terug naar die e-mails. Soms zijn ze ook wel amusant. Of ik mijn personeel wil voorzien van de beste koffie? Of ik mijn klanten wil verwennen met een gepersonaliseerde geurbox? Of ik mijn gebouwen, goederen en personeel wil beschermen tegen inbraak, overvallen en vandalisme? Nee, nee en nee. Echt grappig wordt het als de verzender in de aanhef van zijn bericht een gemoedelijke toon aanslaat, alsof hij je al jaren kent. “Goede morgen Antonius” las ik laatst. Duidelijk een bericht van iemand die mijn gegevens van de Kamer van Koophandel had. Nog zo’n grappige: “Beste Laar, lang niet gezien!”. Zeg maar gerust, nog nooit gezien. Deze Engelstalige vond ik de allerleukste: “Hi info, my friend, how are you?”. Smac.